| english | français | deutsch | italiano | svenska | español | türkçe | nederlands | português | Ελληνικά |
| русский |  |
 |
 |
 |
filipino |  |
 |
magyar | suomi |
Sa Britanya mula noong Hunyo ang sigaw ay umalingawngaw sa bawat welga:
"Tama na!"
Ang napakalaking kilusang ito, na tinawag na "Galit sa Tag-init", ay naging Galit sa Taglagas, at pagkatapos ay Galit sa Taglamig.
Ang alon ng mga welga sa UK ay simbolo ng umuunlad na pakikibaka ng mga manggagawa sa buong mundo:
Lahat ng mga reporter at komentarista ay tinagurian ang kasalukuyang mga welga bilang pinaka-malaking pagkilos ng uring manggagawa sa Britanya sa loob ng ilang dekada; tanging ang napakalaking mga welga sa 1979 ang mas malaki at mas malawak na kilusan. Ang pagkilos na ganito kalawak sa isang bansa na kasing laki ng Britanya ay hindi lang mahalaga sa antas lokal, ito rin ay may internasyunal na kahalagahan, isang mensahe sa mga pinagsamantalahan sa bawat bansa. May naka-attached na PDF format. Hinihimok namin ang mga mambabasa na magprinta ng mga kopya at ipamahagi ito kahit saan na posible.
Ang mga organisasyon ng kaliwang komunista ay kailangang maglunsad ng nagkakaisang pagtatanggol sa kanilang komon na minana na pagsunod sa mga prinsipyo ng proletaryong internasyunalismo, laluna sa panahon ng malaking peligro para sa uring manggagawa ng mundo. Ang panahong ito ay ang panunumbalik ng imperyalistang patayan sa Uropa dahil sa digmaan sa. Kaya inilathala namin sa ibaba, kasama ang iba pang lumagda mula sa tradisyon ng kaliwang komunista (at isang grupo na iba ang linya pero lubusang sumusuporta sa pahayag), ang isang nagkakaisang pahayag sa pundamental na perspektiba para sa uring manggagawa na naharap sa imperyalistang digmaan.
Kasalukuyan nating naranasan ang pinakamatinding kampanya ng propaganda para sa digmaan mula noong Ikalawang Digmaang Pandaigdig – hindi lang sa Rusya at Ukraine, kundi sa buong mundo. Kaya esensyal para sa mga naghahanap ng tugon sa mga tambol ng digmaan na sunggaban ang mensahe ng proletaryong internasyunalismo sa pamamagitan ng anumang oportunidad na magsama-sama para sa diskusyon at klaripikasyon, para sa mutwal na pagkakaisa at suporta, at para ilatag ang seryosong rebolusyonaryong pagkilos laban sa pagsulong ng burgesya ng digmaan. Kaya ang IKT ay nagdaos ng serye ng online at pisikal na pampublikong mga pagtitipon sa maraming lenggwahe – English, French, Spanish, Dutch, Italian, German, Portuguese at Turkish, na may intensyon na magdaos pa ng dagdag na mga pagtitipon sa malapit na hinaharap.
Kung gusto mong umalis kasama ang iyong pamilya mula sa war zones ng Ukraine, kasabay ng iba pang daang libo, pilitin kang humiwalay sa iyong asawa, mga anak at matandang mga magulang kung ikaw ay lalaki na ang edad ay sa pagitan ng 18 at 60: obligado kang lumaban sa umaabanteng hukbong Ruso. Kung manatili ka sa mga syudad, makaranas ka ng panganganyon at missiles, na ang target lang daw ay mga kampo/gusali ng militar, pero laging may “collateral damage” na una nating narinig sa Kanluran sa bantog na Gulf War sa 1991 – mga residensyal, eskwelahan at ospital ang nasira at daan-daang sibilyan ang namatay. Kung ikaw ay sundalong Ruso, malamang sinabihan ka na tatanggapin ka ng mamamayan ng Ukraine bilang tagapagligtas, pero magbayad ka ng dugo dahil sa paniniwala sa naturang kasinungalingan. Ito ang realidad ng imperyalistang digmaan ngayon, at habang magtatagal ito, mas marami ang mamamatay at masira. Pinakita ng armadong pwersa ng Rusya na may kapasidad itong durugin ang mga syudad, tulad ng ginawa nila sa Chechnya at Syria. Ang mga armas galing Kanluran para sa Ukraine ay mas marami pa ang masira.
Sa lahat ng mga bansa, lahat ng mga sektor, naharap ang uring manggagawa sa isang hindi matiis na kapahamakan sa kalagayan ng kanyang pamumuhay at pagtrabaho. Lahat ng mga gobyerno, ng kanan o kaliwa man, tradisyunal o populista, ay nagpataw ng sunod-sunod na atake habang mas lumala ang krisis sa pandaigdigang ekonomiya.
Sa maraming okasyon, giniit ng organisasyon ang kahalagahan ng usapin ng militarismo at digmaan sa panahon ng pagbulusok, pareho sa punto-de-bista ng buhay ng kapitalismo mismo, at ng proletaryado. Dahil sa mabilis na sunod-sunod na mga pangyayari na may istorikal na kahalagahan sa nakaraang taon (pagbagsak ng bloke ng Silangan, digmaan sa Gulpo) na bumago sa sitwasyon ng mundo, dahil sa pagpasok ng kapitalismo sa kanyang pinal na yugto ng dekomposisyon, napakaimportante na absolutong malinaw sa mga rebolusyonaryo ang esensyal na usapin: ang papel ng militarismo sa loob ng bagong kondisyon ng mundo ngayon.
Mula nang matalo ang dakilang internasyonal na rebolusyonaryong kilusan ng internasyonal na rebolusyonaryong daluyong sa kalagitnaan ng 1920s, walang ni-isang termino na mas binaliktad o inabuso kaysa yaong sa sosyalismo, komunismo at marxismo. Ang ideya na ang mga Stalinistang rehimen ng dating Eastern Bloc, o mga bansang tulad ng China, Cuba at North Korea ngayon, ay mga ekspresyon ng komunismo o marxismo ay tunay na malaking kasinungalingan sa ika-20 siglo, na sinadyang pinanatili ng lahat ng mga paksyon ng naghaharing uri mula sa dulong kanan hanggang sa dulong kaliwa. Sa panahon ng imperyalistang pandaigdigang gera sa 1939-45, ang katha-kathang "depensahan ang sosyalistang amang bayan" ay ginamit, kasama ang "anti-pasismo" at ang "depensahan ang demokrasya", para mobilisahin ang manggagawa kapwa sa loob at labas ng Rusya para sa pinakamalaking patayan sa kasaysayan ng sangkatauhan...
Libu-libong mga manggagawa sa konstruksyon sa ibang planta ng langis at istasyon ng elektrisidad ang lumabas sa kani-kanilang trabaho bilang pakikiisa. Regular na iniorganisa at idinaos ang mga pulong-masa. Sumama sa mga piket sa iba't-ibang mga istasyon at planta ang mga manggagawa sa konstruksyon, bakal, daungan na nawalan ng trabaho pati ang iba pang manggagawa. Hindi nabahala ang mga manggagawa sa ilegal na katangian ng kanilang pagkilos bilang ekspresyon ng kanilang pakikiisa sa nagwelgang mga kasamahan, ng kanilang galit sa tumataas na bilang ng walang trabaho at sa kawalan ng solusyon ng gobyerno dito. Nang sumama sa pakikibaka ang 200 Polish na manggagawa sa konstruksyon, umabot ito sa kanyang rurok ng direktang kwestyunin ang nasyunalismo na bumabalot sa kilusan sa umpisa.
Ang mga politiko at ekonomista ay naubusan na ng mga salitang naglalarawan sa bigat ng sitwasyon: "nasa hangganan ng kailaliman", "Isang Pearl Harbor sa ekonomiya" "Isang rumaragasang tsunami" "Ang 9/11 sa pinansya"... kulang na lang ang Titanic.
Ano ba talaga ang nangyari? Nahaharap sa napipintong unos sa ekonomiya, marami ang nakababahalang katanungan. Papasok na ba tayo sa panibagong pagbagsak gaya ng sa 1929? Paanong nangyari ito? Ano ang gagawin natin para maipagtanggol ang ating sarili? At anong uri ng mundo ang tinitirhan natin?
Matapos ang napakataas at napakalalim na yugto ng kontra-rebolusyon, muling hinanap ng proletaryado ang daan ng makauring pakikibaka. Ang pakikibakang ito - na epekto kapwa ng malalang krisis ng sistemang lumalago simula ng pagpasok ng 1960s, at ang paglitaw ng bagong henerasyon ng mga manggagawa na hindi masyadong naramdaman ang bigat ng nagdaang mga pagkatalo kaysa mga nasundan nito - ang pinakamalawak na inabot ng uri sa kanyang pakikibaka.
"Ang tanong na kailangang mapagpasya nating sagutin ay:paano natin maibagsak ang kapitalismo, paano tayo kikilos sa layuning ito sa paraan na, sa buong proseso,manatiling kontrolado ng proletaryado?" (Interbensyon ng KAPD sa Ikatlong Kongreso ng Komunistang Internasyunal, 1921)
Ang usapin ng organisasyon ng kilusang manggagawa sa kanyang buong kasaysayan ay nagtulak ng mga teksto, diskusyon at pagkakaiba. Magunita natin, halimbawa, ang mga debate sa loob ng International Working Men's Association, ang mga debate sa pagitan ni Lenin, Luxembourg at Trotsky at ang mga teksto sa usaping ito ng kaliwang kilusang komunistang Italyan at Aleman. Natural na tangkaing linawin ng mga rebolusyonaryo ang kanilang paraan sa organisasyon, ang kanilang mga tungkulin sa loob ng uring manggagawa at ang katangian ng kanilang interbensyon. Naharap ang uring manggagawa sa pundamental na usapin: Paano mapaunlad ang kanyang pag-unawa sa kapitalistang sistema? Paano maghanda para sa huling pakikihamok sa kapitalismo?
Halos lahat ay nakatuon sa darating na halalan sa Mayo 2022. Pareho ang administrasyon at oposisyon at mga taga-suporta nila ay abalang-abala na sa paghahanda para sa Mayo. Ang Kaliwa ng burgesya – maoísta, leninista, sosyal-demokrata – ay pinakilos ang kanilang mga myembro at masang tagasuporta para maparami ang botong makukuha ng kanilang mga kandidato at mánalo.
20 taon na ang nakalipas, sa 2001, binigyang diin ng ulat ng Intergovernmental Panel on Climate Change ang dokumento mula sa Global Scenario Group, na pinulong ng Stockholm Environmental Institute, na bumalangkas sa tatlong posibleng senaryo sa kinabukasan ng sangkatauhan bunga ng krisis sa klima:
Sa unang tingin, tila lahat ay paborable sa pagsabog ng galit ng uring manggagawa. Maliwanag na may krisis at walang makaligtas dito. Kakaunti ang naniwala na matatapos ito sa kabila na kabaliktaran ang nakikita araw-araw. Parang ang buong planeta ay nasa sitwasyon ng pagkawasak: mga digmaan, barbarismo, taggutom, epidemya, ang mapanirang manipulasyon sa kalikasan at ating kalusugan sa ngalan ng tubo.
Lahat ng ito ay nasa ating harapan, kaya mahirap isipin na hindi tayo makadama ng galit at pag-alsa. Mahirap isipin na naniwala pa rin ang mga manggagawa na may kinabukasan sa kapitalismo. Ngunit hindi pa rin ganap na nakibaka ang masa. Masabi ba natin na tapos na ang laban, na ang pagsaga ng krisis ay lubhang napakalakas, na hindi na malampasan ang epekto nitong demoralisasyon?
Sa paghahanda para sa inagurasyon, isinailalim sa okupasyong militar ang Washington.
Ang kakaunti na lamang ni Biden sa eleksyon sa US ay hindi malunasan ang pagkawatak-watak sa lipunan ng US o mapangibabawan ang dumaraming pagkapira-piraso ng kalagayan ng "pandaigdigang kaayusan".
Sa kamakailan lang na kudeta ng militar sa Myanmar, opisyal na muling inagaw ng militar ang kapangyarihan. Pero umalis ba talaga ito? Ang hukbo ng Myanmar, isang sentral na institusyon ng estado at, sa kasaysayan, ang punong gangster, ay nagpapataw ng kanyang diktadura at nakinabang sa kanyang posisyon ng ilang dekada. Katunayan, ito lang ang tanging pwersa na nagmintina ng kaayusan, istabilidad at pagkakaisa sa isang bansa na mayroong mahigit 130 etnikong mga grupo, kung saan napakaraming etnikong dibisyon at tunggalian. Dahil dito ang imperyalistang pagkagutom ng mga makapangyarihan tulad ng China, Russia, US at India ay nakatuon sa hukbo, na lalupang nagpainit sa tensyon sa napaka-estratehikong rehiyon sa Asya. Kadalasan iginiit ng hukbo ng Myanmar ang kanyang interes sa pamamagitan ng pwersa, na may hayagang suporta mula sa imperyalismong Tsina at Rusya.
Ang lumalalang kalagayang kinakaharap ng sangkatauhan ay patuloy na nalalantad. Ang pandaigdigang kapitalistang ekonomiya, matapos ang apat na dekadang pagtatangkang resolbahin ang hayagang krisis pang-ekonomiya, ay gumuguho sa ating harapan. Ang mga tunguhing iniharap ng pagkasira ng kapaligiran ay mas nakakabahala sa bawat lumalabas na bagong syentipikong pagsusuri. Digmaan, gutom, panunupil at katiwalian ay araw-araw na nararanasan ng nakakarami.
Ang burges na lipunan, na bulok sa kaibuturan, may matinding sakit, ay muling sumuka ng maruming delubyo ng bakal at apoy. Araw-araw ang patayan sa Ukraine ay nakitaan ng matinding pambobomba, ambus, pagkubkob, habang ang milyun-milyong lumilikas na bakwit ay patuloy na nakaranas ng pambobomba mula sa naglalabanang mga hukbo.
Pumasok ang Uropa sa digmaan. Hindi ito ang unang pagkakataon mula ng ikalawang pandaigdigang masaker sa 1939-45. Sa simula ng 1990s, nanalasa ang digmaan sa dating Yugoslavia, na nagresulta ng 140,000 patay, kabilang ang maramihang masaker sa mga sibilyan, sa ngalan ng “ethnic cleansing” tulad ng sa Srebrenica, sa Hulyo 1995, kung saan 8,000 lalaki at kabataan ang walang awang pinatay. Ang digmaan na bunga ng opensiba ng hukbong Ruso laban sa Ukraine ay hindi pa malala sa ngayon, pero walang nakakaalam ilan ang magiging mga biktima sa huli. Sa ngayon, mas malawak ito kaysa digmaan sa ex-Yugoslavia. Ngayon, hindi mga milisya o maliit na mga estado ang nagdigmaan. Ang kasalukuyang digmaan ay sa pagitan ng dalawang pinakamalaking estado sa Uropa, na may populasyon na 150 milyon at 45 milyon ayon sa pagkakabanggit, at malaking hukbo na pinakilos: 700,000 tropa ng Rusya at 250,000 ng Ukraine.
Ang mabilis na pag-atras ng US at ibang pwersa ng kanluran sa Afghanistan ay matinding manipestasyon ng kawalang kapasidad ng kapitalismo ng anumang maialok maliban sa paglaki ng barbarismo. Ang tag-init ng 2021 ay nakitaan na ng pagbilis ng magkaugnay na mga pangyayari at pinakita na ang planeta ay nag-aapoy na: ang pagsiklab ng heatwaves at hindi makontrol na sunog mula sa west coast ng USA hanggang sa Siberia, baha, ang patuloy na paninira ng pandemiyang Covid-19 at ang epekto ng ekonomikong dislokasyon. Lahat ng ito ay “rebelasyon ng antas na naabot ng pagkabulok sa loob ng nagdaang 30 taon.
Ang artikulong ito ay bahagi ng seryeng Ang nakatagong pamana ng kaliwa ng kapital na mungkahi namin sa maraming grupo at militante ng Kaliwang Komunista paano unawain ang isang mahirap na bagay : hindi lang ito usapin paano kumawala sa lahat ng mga pampulitikang posisyon ng mga partido ng kapital (populista, pasista, kanan, kaliwa, dulong-kaliwa) kundi ito rin ay pangangailangan na kumawala sa kanilang organisasyunal na paraan, sa kanilang moralidad at paraan ng pag-iisip.
“Ganito pinagtatalunan ang resulta ng halalan sa isang banana republic”. Ang deklarasyong ito ay nangyari matapos ang pagsalakay noong Enero 6 sa Kapitolyo ng daan-daang mga taga-suporta ni Donald Trump, para pigilan ang sertipikasyon ng pagkapanalo ni Joe Biden. Malamang iniisip ninyo na ang naturang mabagsik na hatol sa pampulitikang sitwasyon sa US ay galing sa isang tao na may galit-sa-loob sa Amerika, o mula sa isang maka-“kaliwang” Amerikano. Hindi: ito ay galing sa dating pangulo na si George W. Bush, kapartido ni Trump.
Matindi ang pagtaas ng bilang ng mga taong nahawa sa Covid-19 virus nitong mga nakaraang linggo sa maraming bahagi ng mundo, laluna sa Uropa, na minsan pa muling naging isa sa mga epicentre ng pandemya. Ang “posibilidad ng pangalawang bugso” na inihayag ng mga epidemiologist ilang buwan na ang nakaraan ay naging realidad na ngayon at mas malamang na mas lubhang mapaminsala ito kaysa una. Sa maraming mga bansa, ang namatay kada araw ay umabot na sa daan-daan at ang mga intensive care unit na kailangan para gamutin ang seryosong nahawa na mga pasyente ay halos puno na, at ang ilan ay umapaw na tulad sa Italya, sa kabila na nasa panimula pa lang tayo sa panibagong bugso. Naharap sa seryoso at mabilis na paglala ng sitwasyon, mas dumarami ang mga estado na nawalan ng opsyon maliban sa pagpataw ng lokal o pambansang curfew o utos na manatili-sa-bahay para ma-minimisa ang pagkalat ng virus... syempre, labas sa mga oras ng pagtrabaho.
“Sa pagyanig ng ekonomiya, ang buong super-istruktura na umaasa dito ay pumasok sa krisis at dekomposisyon ….Nagsimula bilang mga epekto ng sistema, sila ay nagiging salik sa mabilis na proseso ng pagbulusok”.
Dekadenteng Kapitalismo, Tsapter 1.
Si Kishan ay isa sa napakaliit na iilan na nahigop sa Maoismo, isang partikular na masamang porma ng burges na ideolohiya ng kaliwa, na nagawang ganap na kumalas mula dito at inilaan ang kanyang buhay sa proletaryado sa pamamagitan ng pagsanib sa sarili sa tradisyon ng kaliwang komunista.
Sa buong mundo ang mga estado at naghaharing burges ay nalantad bilang uri na wala ng maibigay na magandang kinabukasan sa sangkatauhan sa gitna ng pananalasa ng covid-19 pandemic. Ang naghaharing paksyong Duterte sa Pilipinas ang isa sa kongkretong manipestasyon ng pagiging inutil ng gobyerno laban sa pandemic.
Mas kailangan para sa mga lumalaban para sa proletaryong rebolusyon na ipakita ang kanilang pakikiisa sa bawat isa at panatilihin ang ugnayan. Habang pisikal na nahiwalay ang ating mga sarili pansamantala, maari pa rin tayong magtipun-tipon sa pulitika!
Mapalaya lang ng proletaryado ang sangkatauhan mula sa nakakasakal na kadena ng pandaigdigang kapitalismo kung ang kanyang pakikibaka ay pinasigla at pinataba ng kritikal na istorikal na pagpapatuloy ng kanyang mga komunistang organisasyon, ang sinulid na umuugnay mula sa Liga Komunista ng 1848 hanggang sa kasalukuyang mga organisasyon na kabilang sa tradisyon ng kaliwang komunista.
Kinondena ng serye na ito ang hindi masyadong nakikitang bahagi (nakatagong mukha) ng mga organisasyon ng kaliwa at dulong-kaliwa ng kapital (Sosyalista, Stalinista, Trotskyista, Maoista, opisyal na anarkismo, ang 'bagong' kaliwa ng Syriza, France Insoumise, at Podemos). Sa unang artikulo ng serye ay nakita natin paanong tinanggihan ng mga organisasyong ito ang uring manggagawa na diumano pinagtatanggol nila, Sa ikalawa ay tinastas namin ang kanilang paraan at pag-iisip. Sa ikatlong artikulong ito ay nais naming suriin ang kanilang pagkilos, ang internal na dinamiko ng mga partidong ito at paanong ang kanilang pagkilos ay mismong pagwalang-bisa sa lahat ng mga komunistang prinsipyo at bumuo ng lahat ng hadlang sa anumang pagkilos para sa mga prinsipyong ito.
Sa unang bahagi ng serye1 nakita natin na ang programa ng mga partido ng kaliwa at dulong-kaliwa para sa transpormasyon ng kapitalismo tungo sa isang "bagong lipunan" ay walang iba kundi isang ideyalisadong reproduksyon ng kapitalismo mismo.2 Pinakamasama pa, ang pananaw sa uring manggagawa na pinakilala nila ay ganap na pagtanggi sa rebolusyonaryong katangian nito.
Sa pangalawang artikulong ito, ipakita namin ang pag-iisip ng mga partidong ito at kanilang paraan sa pagsusuri, laluna yaong kinikilala ang sarili na “pinaka-radikal”.
Isa sa mga salot na nakakaapekto sa mga rebolusyonaryong organisasyon ng Kaliwang Komunista ay ang katotohanan na marami sa kanyang mga militante ay impluwensyado ng mga partido o grupo ng kaliwa at dulong-kaliwa ng kapital (mga partido Sosyalista at Komunista, Trotskyismo, Maoismo, opisyal na anarkismo, ang tinawag na “Bagong Kaliwa" ng Syriza o Podemos).
Isa sa mas popular na mga bandera ng mga protesta sa pagbabago ng klima ay: “Baguhin ang Sistema, Hindi Baguhin ang Klima”.
Tatlumpung taon na ang nakaraan, binigyang-diin ng IKT ang katotohanan na pumasok na ang kapitalistang sistema sa huling yugto ng kapitalistang pagbulusok-pababa, ang pagkaagnas o dekomposisyon. Ang pagsusuring ito ay nakabatay sa maraming empirikal na datos, subalit ito rin ay isang balangkas para maintintindihan ang mga datos.
