Kung ang bansa mismo ay napakakitid na bilang balangkas para sa produktibong mga pwersa, mas totoo ito sa indibidwal na mga empresa na walang tunay na awtonomiya mula sa pangkalahatang mga batas ng kapitalismo; sa ilalim ng dekadenteng kapitalismo, ang mga empresa ay lalo pang nakasandal sa naturang mga batas at sa estado. Kaya ang ‘self-management' (pagpapatakbo sa empresa ng mga manggagawa sa lipunan na nanatiling kapitalista), isang peti-burges na utopya sa nakaraang siglo na dinadala ng tendensyang Proudhonista, ngayon ay isa ng kapitalistang mistipikasyon. (tingnan sa note)
Ito ay isang sandatang pang-ekonomiya ng kapital na sinikap nitong kabigin ang mga manggagawa na akuin ang responsibilidad sa mga empresang natamaan ng krisis sa pamamagitan ng kanilang pag-oorganisa para sa pagsasamantala sa kanilang sarili.
Isa itong pampulitikang sandata ng kontra-rebolusyon:
Sa pandaigdigang saklaw lamang totohanang mapangisawaan ng proletaryado ang produksyon, pero magawa nila ito hindi sa loob ng balangkas ng kapitalistang mga batas kundi ang pagdurog sa kanila.
Anumang pampulitikang posisyon na (kahit sa ngalan ng ‘karanasan ng uring manggagawa o ‘pagtatayo ng bagong mga relasyon sa hanay ng manggagawa') nagtatanggol sa self management ay, sa katunayan, sa obhetibo ay lumalahok sa preserbasyon ng kapitalistang mga relasyon sa produksyon.
Note